Πέρα απο τα αγωνιστικά ,εκείνο που κυριάρχησε είναι η εικόνα του κόσμου. Αυτός είναι ο Αρης ,αυτός είναι ο μπασκετικός Αρης ,του Γκάλη ,του Γιαννάκη και των άλλων παιδιών, αυτή είναι η ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.
Τελάκη, ότι και να κάνεις ,σαν αυτόν τον μπασκετικό κόσμο δεν πρόκειται να βρεις ....
Peet
Τι λες βρε καρμοίρη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤη δεκαετία που μεγαλούργησες, ήμουν 2ος.
Έίχα κόσμο μαχητή που παρόλο που σφυρηλατήθηκε στις ήττες, δεν το έβαλε ποτέ κάτω, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί κράμα ατσαλωμένο από τις αποτυχίες και με βαριά λαχτάρα για τις επιτυχίες.
Τη δική μου καλή δεκαετία, ήσουν ανύπαρκτος.
Δεν ήσουν πλέον μόδα. Έκλεισε το Ακρόαμα, σχόλασε το πανηγύρι, σώπασαν οι Μαρινέλες.
Πλέον τα χρόνια πέρασαν. Κλείνει 50ετία σιγά σιγά από τις μέρες μεγαλείων σου.
Οι δικές σου αποτυχίες, σε έκαναν μαλθακό στα όρια του ανύπαρκτου, μιας και ανδρώθηκες ως οπαδός της επιτυχίας και η αποτυχία πάντα πέφτει πιο βαριά στο στομάχι.
Τα πανηγύρια που σε έκαναν μεγάλο, όσο κι αν προσπαθείς να τα ξαναθυμηθείς με τις βραβεύσεις ανά 6μηνο στο Γκάλη, δε φέρνουν πλέον το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Η ιστορία λοιπόν, θα επαναληφθεί.
Ψείρισμα μέχρι και το ρολόι που περιφέρετε από το πρωί σε όλα τα μέσα σας, λες και είναι κούπα Euroleague, απαξίωση και μπούλο στον Κινέζο, από τους μετρ του είδους που ζουν για να διοικούν με τα λεφτά άλλων.
Τέλη έλα, τους έπιασε τρεμούλα κι εμάς μας πιάνει τρέλα.
Gew